خطر در کمین کریپتو با تغییرات اتریوم

تعداد معدودی از کاربران آواتار پاندا را انتخاب کرده‌اند که چهره‌های کارتونی در آن تکان می‌خورند و به موقع به همتایان انسانی خود لبخند می‌زنند. اینکه آنها خرس تک رنگ را انتخاب کردند به لطف هسیائو وی وانگ، محقق اتریوم بوده که یک الگوی رفتاری ایجاد کرد که در آن دو خرس، یکی سیاه و دیگری سفید، در حال انجام “رقص تلفیقی” از “Dragon Ball z”، یک نمایش انیمیشن محبوب هستند.

در این نمایش، رقص دو موجود را در یک موجود واحد و قوی‌تر ترکیب می‌کند. این پاندا – ترکیبی از دو خرس – از آن زمان به نمادی برای “ادغام” تبدیل شده است.

مرج یا ادغام نامی است که جامعه رمزارزی به نقطه ای داده که در آن بلاک چین اتریوم از استفاده از «اثبات کار» به عنوان مکانیسم اجماع – روشی که توسط آن همه رایانه های نگهدارنده بلاک چین موافقت می کنند تا تراکنش های جدید اضافه کنند – به مکانیسم اثبات سهام تغییر می‌کند.

آن‌ها آن را ادغام می‌نامند زیرا تقریباً دو سال است که یک بلاک چین اثبات سهام جداگانه به نام بیکن چین Beacon chain در کنار اتریوم اصلی برای توسعه‌دهندگان اجرا می‌شده تا آن‌ها را آزمایش، بهبود و دوباره آزمایش کنند.

تماس در زوم، برای توسعه دهندگان است تا در مورد زمان پیوستن این دو زنجیره به یکدیگر توافق کنند. تاریخ و زمان این رویداد بستگی به میزان مصرف انرژی رایانه برای حفظ بلاک چین دارد، اما باید حدود ساعت ۱ بامداد به وقت محلی در ۱۵سپتامبر انجام شود.

این یک ترفند فنی نیست. این یک بازسازی کامل از یک پروژه نرم افزاری ۲۰۰میلیارد دلاری است که به مدت هفت سال در حال اجرا بوده که اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، بدون توقف اجرا خواهد شد. افراد فعال در بازار رمزارزها این فرآیند را با تغییر موتور هواپیما در میانه پرواز مقایسه می‌کنند.

مکانیسم اثبات کار بسیار انرژی‌بر بوده و به قدرت محاسباتی زیادی نیاز دارد. از این رو در بلاکچین‌هایی مانند بیت‌کوین و اتریوم، میزان انرژی مصرفی به اندازه کشورهای کوچک رسیده است. مکانیسم اثبات سهام به ۹۹.۹٪ انرژی کمتر برای کار نیاز دارد.

(مصرف برق سالانه اتریوم)

تأثیر بر انتشار گازهای گلخانه ای به حدی خواهد بود که گویی یک شبه شیلی خاموش شده است (نمودار ۱ را ببینید). مهمتر از همه، این ادغام، در صورت موفقیت آمیز بودن، نشان می دهد که اتریوم ظرفیت خودسازی را دارد و دری را برای تغییرات گسترده تر باز می کند.

از آنجا که بازار رمزارزها در سال گذشته، سال سختی را پشت سر گذاشته است، اکنون به خبرهای خوب نیاز دارد. تعدادی از شرکت‌های سپرده‌گذاری شکست خورده و دارایی خود را از دست داده‌اند. یک استیبل‌کوین، عملکری خلاف ثبات از خود نشان داده، ارزش بازار رمزارزها به ۱ تریلیون دلار سقوط کرده که تقریبا ۲ تریلیون دلار کمتر از میزان آن در سال گذشته است.

پیشرفت‌های اتریوم هیچ یک از این خسارت‌ها را از بین نمی‌برد. اما، کاهش تأثیر زیست‌محیطی کریپتو و برجسته کردن پتانسیل پیشرفت‌های آتی، نشان می‌دهد که آینده روشن‌تر از آن چیزی است که بسیاری در حال حاضر تصور می‌کنند.

ایده بلاک چین اتریوم اولین بار در سال ۲۰۱۴ توسط بوترین منتشر شد. مانند بیت کوین، این یک پایگاه داده بزرگ از تمام تراکنش هایی است که تا کنون در ارز دیجیتال انجام شده است. اما دیدگاه مهم بوترین این بود که بلاک چین می‌تواند کاری بیش از آن انجام دهد – همچنین می‌تواند خطوط کد را ردیابی کند.

بلاکچین به اتریوم اجازه می‌دهد تا نقل و انتقالات ارز و همچنین تمام دارایی‌ها و عملکردهایی را که در «قراردادهای هوشمند» نگهداری می‌شوند، ثبت کند، توافق‌نامه‌هایی که در آن‌ها زنجیره‌ای از اقدامات در صورت تحقق شرایط خاص انجام می‌شود. این قابلیت این امکان را برای توسعه دهندگان ایجاد کرده که بتوانند شبکه بزرگی از موسسات مالی مانند صرافی ها و وام دهندگان را به صورت کد روی بلاک چین اتریوم بسازند.

بلاک چین توسط حدود دوازده نرم افزار به نام «مشتریان» که توسط توسعه دهندگان اصلی روی آن کار می شود، نگهداری می شود. این‌ها در انواع زبان‌های برنامه‌نویسی، از جمله Go، Rust، جاوا و C# ساخته شده‌اند و نرم‌افزار توسط «گره‌ها» – رایانه‌هایی که نرم‌افزار مشتری را برای حفظ تاریخچه بلاک چین اتریوم اجرا می‌کنند، اجرا می‌شود.

همه تصمیم‌گیری‌ها در مورد اینکه چه کاری باید انجام شود و اینکه آیا ارتقاها اجرا می‌شوند یا خیر، با اجماع بین توسعه‌دهندگان، افرادی که اتر دارند، توکن اصلی بلاک چین اتریوم و افرادی که برنامه‌های کاربردی را روی اتریوم ساخته‌اند یا در دنیای واقعی فهرست شده‌اند، گرفته می‌شود.

هر طرح و کدی در زمان واقعی در GitHub، یکی از بزرگترین انجمن‌های توسعه‌دهندگان وب در جهان، منتشر می‌شود. توسعه‌دهندگان اصلی، به‌عنوان پاندا یا غیره، گرد هم می‌آیند تا هر دو هفته یک‌بار درباره ارتقای احتمالی بحث کنند. هر کسی در تئوری می تواند تنها با کار بر روی نرم افزار به یک توسعه دهنده اصلی تبدیل شود.

نتیجه این است که توسعه دهندگان یک دسته اقلیت هستند. برخی از آنها توسط شرکت هایی مانند ConsenSys، یک ابزار نرم افزاری مبتنی بر بلاک چین که توسط جو لوبین، یکی از معدود افرادی که پس از برگه سفید آقای بوترین در سال ۲۰۱۴ به تأسیس اتریوم کمک کردند، به کار گرفته می شوند.

برخی توسط بنیاد اتریوم، یک سازمان غیرانتفاعی که در سال ۲۰۱۴ در زوگ، سوئیس راه اندازی شد، با درآمد حاصل از فروش توکن های اتر، به کار گرفته می شوند. سایرین، علاقه‌مندان آماتور هستند که انگیزه کمک به آنها را دارند؛ زیرا توکن در اختیار دارند. حداقل ۱۲۲ توسعه دهنده در ۳۰ کشور روی نرم افزار ادغام کار کرده اند.

اتریوم یک شرکت نبوده و بوترین، با وجود همه نفوذ و اهمیتش به عنوان خالق آن، مدیر اجرایی آن نیست. این منبع باز است – بسیار شبیه لینوکس، یک سیستم عامل و همچنین فایرفاکس، یک مرورگر وب – اما توانایی خرید سهمی در موفقیت آن، از طریق توکن های اتر، انگیزه ای برای مشارکت در نگهداری آن فراهم می کند.

اینکه تا چه حد نحوه اداره کردن واقعاً غیرمتمرکز است کاملاً مشخص نیست. در مصاحبه اخیر با نوآ اسمیت، وبلاگ نویس اقتصادی، بوترین گفت که در شروع پروژه در سال ۲۰۱۵، او بیشتر تحقیقات را انجام می داد و به این فکر می کرد که اتریوم چگونه باید باشد و همچنین بسیاری از کدنویسی ها که آن را به یک واقعیت تبدیل کند.

تا سال ۲۰۲۰ او شاید تنها یک سوم از تحقیقات را انجام می داد، کدگذاری بسیار کم، اما “نظریه پردازی در سطح بالای” بیشتر. او گفت که در دو سال گذشته، حتی نظریه سطح بالا “به تدریج اما مطمئناً از من دور شده است”.

برای اجرای تغییری مانند ادغام نیاز به اجماع کافی در میان طرف های ذینفع است. همه مشتریان اصلی باید برای استفاده از کد جدید بازنویسی شوند، گره‌های کافی باید نرم‌افزار خود را به‌روزرسانی کنند و تمام برنامه‌های کاربردی لایه‌بندی شده روی بلاک چین – مانند استیبل کوین‌ها در حساب‌های بانکی که پشتوانه آنها دلار است – باید بپذیرند که زنجیره ادغام شده جدید همان چیزی است که وضعتی دارایی آنها را حفظ می‌کند.

اعتصاب ماینرها

همه طرف های ذینفع موافق آپدیت مرج نیستند. ماینرها تا ۵میلیارد دلار در سخت افزار سرمایه گذاری کرده اند تا مکانیسم اجماع اثبات کار را اجرا کنند. در تاریخ ۱۵ سپتامبر یا حدود آن، این سخت افزارها دیگر سود چندانی برای آنها نخواهد داشت.

راهی که اثبات کار امنیت یک بلاک چین را حفظ می کند، با تشویق صدها هزار کامپیوتر برای حل یک معمای ریاضی است.  کامپیوتری که ابتدا راه حلی پیدا می کند به ماینرهای دیگر اعلام می‌کند و در صورت تایید نتیجه، بلاک چین را به روز کرده و دستمزد پرداخت می شود. به این ترتیب، برای داشتن اتریوم، باید تعدادی سخت‌افزار در اختیار داشت.

اثبات سهام با رأی گیری در میان دارندگان یک رمزارز در مورد بروزرسانی بلاک چین تصمیم می گیرد. قدرت رای دادن و همچنین سهم پاداش، بستگی به مقدار اتر دارد. اگر استیک کنندگان رفتار نادرستی داشته باشند، مانند انجام معاملات ناقص، سهم آنها می تواند از بین برود.

بنابراین در ۱۵سپتامبر مزیت داشتن تعداد زیادی از سخت‌افزارهای ماینینگ از بین خواهد رفت. در عوض، مزیت در نگه داشتن اتر خواهد بود.

ماینرها می توانند با اعتراض تلاش کنند تا ادغام را به تعویق بیندازند. اما به نظر می رسد که نودها عمدتاً همراه با به روز رسانی پیش می‌روند. به گفته ethernode، وب‌سایتی که فعالیت اتریوم را ردیابی می‌کند، حدود ۷۵ درصد نرم‌افزار خود را به‌روزرسانی کرده‌اند تا آماده باشد.

گزینه جایگزین این است که سعی کنید با اجرای نرم‌افزار قدیمی این بلاک چین را “فورک” کنید و امیدوار باشید که دیگران به اندازه کافی همین کار را انجام دهند تا نسخه قدیمی بلاک چین همچنان وجود داشته باشد. اختلاف بر سر یک هک در سال ۲۰۱۶ منجر به تقسیم اتریوم به دو زنجیره شد: اتریوم (اصلی) و “اتریوم کلاسیک” (مورد بسیار کوچکتر).

جاستین دریک از بنیاد اتریوم می‌گوید: برای تقسیم در این زمان، «اساساً باید یک ماینر در جهان وجود داشته باشد که تصمیم بگیرد می‌خواهد به اثبات کار ادامه دهد»، به این معنی که تقریباً به طور قطع یکی از آنها وجود خواهد داشت.

سوال این است که چند ماینر به روش قبلی فعالیت خواهند کرد و چند ماینر از آپدیت جدید استقبال می‌کنند. چندلر گوئو که در سال ۲۰۱۶ از فورک کلاسیک اتریوم پشتیبانی کرد، تلاش می‌کند استخراج‌کنندگان را حول یک توکن اثبات کار به نام “”ethw  سازماندهی کند.

وی گفت: “من یک بار اتریوم را فورک کردم، دوباره آن را فورک خواهم کرد!” اگرچه ماینرها دلیلی برای ماندن در روش قدیمی دارند، اما امتحان یک زنجیره فورک شده احتمالا مقرون به صرفه نخواهد بود.

تنها زمانی استخراج ethw منطقی خواهد بود که قیمت این توکن به اندازه کافی ارزش داشته باشد. همچنین نسخه ای از اتریوم منهای برنامه های DeFi، استیبل کوین ها و توسعه دهندگان احتمالاً ارزش زیادی ندارد.

موسساتی مانند Circle، یک اپراتور استیبل کوین، به جای هر فورک، روی این رویکرد جدید تمرکز کرده اند. در بیانیه‌ای در تاریخ ۹آگوست، این شرکت گفت که “در نظر دارد به طور کامل و انحصاری از زنجیره اثبات سهام اتریوم پس از ادغام پشتیبانی کند”. اپراتورهای کیف پول و صرافی ها نیز از زنجیره اثبات سهام حمایت می کنند.

این پویایی ها توازن قدرت ذاتی اتریوم را نشان می دهد. توسعه‌دهندگان نمی‌توانند بروزرسانی‌هایی را انجام دهند که همه نسبت به آن نفرت دارند، زیرا انجام این کار باعث ایجاد یک فورک آشفته می‌شود.

اگر بقیه از آن پشتیبانی کنند، ماینرها نمی توانند در برابر به روز رسانی مقاومت کنند. تصمیمات اتخاذ شده توسط کسانی که برنامه های کاربردی را روی بلاک چین اجرا می کنند، مانند Circle، می تواند به حل اختلافات بین این گروه‌ها کمک کند.

این بسیار متفاوت از سیستم عامل های فناوری سنتی است. اپل می‌تواند بروزرسانی‌ای را انجام دهد که نه کاربران آیفون و نه توسعه‌دهندگان برنامه آن را دوست ندارند و هیچ‌کدام از این گروه‌ها نمی‌توانند در قبال آن کاری انجام دهند تا به‌طور کلی آیفون‌ها را کنار بگذارند. چیزی به نام آیفون “فورک شده” وجود ندارد.

دریک اذعان می‌کند روشی که اتریوم از طریق آن به اجماع می‌رسد، «یک نوع فرآیند آشفته و موقت» است. اما اگر همه چیز خوب پیش برود، مزایای بسیار زیادی دارد.

با استخراج اتریوم در سراسر جهان، تأثیر حذف یک شبه نیازهای انرژی آن به شدت گسترش خواهد یافت. تقریبا نیمی از نودها در آمریکا و حدود یک دهم در آلمان هستند. سایر کشورها مانند سنگاپور، بریتانیا و فنلاند کمتر از ۵درصد را در خود جای داده اند. اما در کشورهای کوچکتر که ماینینگ به طور نامتناسبی محبوب است، مانند سنگاپور، ممکن است قیمت انرژی کاهش یابد.

این تغییر همچنین نیاز به سخت افزار استخراج را کاهش می دهد. انویدیا، سازنده تراشه، کارت‌های گرافیکی را برای بازی می‌سازد که می‌توان از آنها برای استخراج اتر نیز استفاده کرد. از ماه می تا جولای که بخشی از شایعات مربوط به آپدیت مرج قریب‌الوقوع بود، درآمد تراشه‌های آن در مقایسه با سه ماه قبل تقریباً به نصف کاهش یافت. در eBay نیز قیمت کارت های گرافیک دست دوم در حال کاهش است.

از آنجایی که این شبکه دیگر نیازی به انرژی و سخت افزار زیادی برای حفظ آن نخواهد داشت، می توان پاداش اعتبارسنجی تراکنش ها را کاهش داد. دریک گفت: با اثبات کار، منبع کمیاب ارائه شده در ازای پاداش، قدرت محاسباتی است. این کار بسیار گران است زیرا شما باید قبض برق را بپردازید و هزینه های سخت افزاری را نیز پوشش دهید.

با اثبات سهام، منبع کمیاب در عوض پول دیجیتال است. بنابراین هزینه نگهداری اساساً هزینه فرصت آن پول است که شاید ۳ یا ۴ درصد باشد. بنابراین اتریوم تنها ۱۰ درصد توکن‌های اعتبارسنجی شده توسط استیک کنندگان پس از ادغام را به ماینرها پرداخت می‌کند.

این تغییر در سیستم پولی احتمالاً یکی از دلایلی است که چرا از زمان شروع ادغام در اواسط جولای، قیمت اتر جهش کرده است. این ارز تقریباً ۵۰درصد افزایش یافته است، حتی با وجود اینکه بیت کوین و سایر توکن ها تقریبا حرکتی خنثی داشته‌اند (نمودار ۲ را ببینید).

بوسترهای اتریوم فکر می‌کنند که یک ادغام موفقیت‌آمیز می‌تواند راه را برای “تغییر” هموار کند و ارزش بازار اتر برای اولین بار از بیت کوین پیشی می‌گیرد.

مزیت بزرگ دیگر امنیت است. در حال حاضر، برای در دست گرفتن کنترل بلاک چین بیت کوین یا اتریوم، مهاجم به ۵۱درصد از کل توان محاسباتی مورد استفاده برای استخراج ارز نیاز دارد. برآوردهای تقریبی هزینه این کار را ۵ تا ۱۰میلیارد دلار نشان می دهد. برای حمله به یک بلاک چین اثبات سهام مستلزم خرید و قرار دادن نیمی از تمام توکن ها است که در حال حاضر حدود ۲۰میلیارد دلار هزینه دارد.

برخی فکر می‌کنند که این مزایا به قیمت متمرکز کردن قدرت به دست می‌آیند، زیرا در صورت اثبات سهام، دارندگان بزرگ پاداش بیشتری دریافت کرده و دارایی‌های خود را بیشتر می‌کنند. اما، بن ادینگتون از ConsenSys، شرکت نرم‌افزار بلاک چین، می‌گوید این استدلال اشتباه است.

استیک‌های کوچک درآمد کمتری نسبت به سهام‌های بزرگ دارند، اما درصد یکسانی از کل توکن‌های باقی مانده را در طول زمان نگه می‌دارند، به این معنی که قدرت نسبی آنها افزایش نمی‌یابد.

با اثبات کار، بازگشتی به مقیاس از ساخت ریگ ماینینگ‌های عظیم نیز وجود دارد که کارآمدتر هستند. ادینگتون خاطرنشان می کند: “هیچ راهی وجود ندارد که کسی بتواند یک ریگ ماینینگ رقابتی در خانه راه اندازی کند.”

مسدود شدن مسیر پیشرفت

خطر دیگر این است که انتقال به نحوی با شکست مواجه شود که می تواند حمایت عمومی را تضعیف کند. لوبین، یکی از بنیانگذاران اتریوم، نگران نیست. او می‌گوید: «تاکنون آزمایش‌های زیادی انجام شده است که فکر می‌کنم عناصر این بلاک چین کاملاً روان پیش خواهند رفت».

ادینگتون فکر می‌کند که تنها حلقه گمشده بالقوه در این انتقال، جامعه گسترده‌تر است. با توجه به پیچیدگی‌های نصب اجزای جدید و نیاز به دستیابی به روش جدیدی از کار، ممکن است برخی از شرکت‌کنندگان از دست بروند.

وی اظهار کرد، اما تنها در صورتی مشکلاتی وجود خواهد داشت که بیش از ۴۰درصد باشد و این بعید است. با این حال، برنامه‌هایی مانند صرافی‌ها که روی بلاک چین اجرا می‌شوند، ممکن است با مشکلاتی مواجه شوند.

بروزرسانی‌های نرم‌افزاری بزرگ، انواع اشکالات را در کدهایی که قبلاً به نظر می‌رسیدند، نشان می‌دهند. برنامه های مهم DeFi، مانند Aave، یک پلتفرم وام دهی، خود را با تعلیق تراکنش ها در اتر در طول دوره ادغام آماده می کنند.

اگر همه چیز به خوبی پیش برود، آپدیت مرج یا ادغام، گامی به سوی یک فناوری بسیار مفیدتر خواهد بود. بسیاری از برنامه های کاربردی مالی که روی بلاک چین کار می کنند بسیار کارآمد هستند، تا حدی به این دلیل که عملکرد یک سیستم مالی را خودکار می کنند.

قراردادهای هوشمند به طور خودکار خریداران و فروشندگان یا وام گیرندگان و وام دهندگان را در صرافی مطابقت می دهند. یک مقاله صندوق بین‌المللی پول نشان داد که هزینه‌های نهایی واسطه‌گری مالی توسط برنامه‌های DeFi حدود یک سوم بانک‌های کشورهای ثروتمند و یک پنجم بانک‌های بازارهای نوظهور است.

اما کارایی برای کاربران به دلیل کندی و گرانی استفاده از بلاک چین اتریوم مختل می‌شود. در مواقعی که شبکه مشغول است، هزینه‌های ثبت تراکنش‌ها، که «گس فی» نامیده می‌شود، می‌تواند تا ۱۰۰دلار برای یک تراکنش افزایش یابد.

ارتقاء پس از مرج بیشتر با هدف بهبود مقیاس و کارایی انجام می شود. در ماه جولای، در یک کنفرانس اتریوم در پاریس، بوترین به شوخی گفت که مسیر بلاک چین ابتدا «ادغام» و سپس «جهش»، «ورج»، «پاکسازی» و «به رخ کشیدن» است. موج بعدی در لیست، به “شاردینگ” اشاره دارد که فرآیند تقسیم یک پایگاه داده به چندین قطعه برای بهبود مقیاس‌پذیری است.

این به بلاک چین اجازه می دهد تا تراکنش های بیشتری را پردازش کرده و هزینه های مورد نیاز برای استفاده از آن را کاهش دهد. اتریوم امروز می تواند ۱۵ تا ۲۰ تراکنش را در ثانیه پردازش کند. بوترین اعلام کرد که این اتریوم می‌تواند ۱۰۰هزار تراکنش را در ثانیه پردازش کند.

ورج نوع جدیدی از اثبات ریاضی معروف به “درخت مرکل ” را اجرا کرده و “مشتریان بدون تابعیت” را ممکن می کند. این بدان معناست که شخصی می‌تواند نرم‌افزار را برای راه‌اندازی یک گره بدون نیاز به ذخیره کل «وضعیت» بلاک چین، یعنی حجم عظیمی از داده، اجرا کند.

پاکسازی یا purge داده های قدیمی تاریخچه بلاک چین را حذف می کند. splurge  “همه چیزهای سرگرم کننده دیگر” است که می تواند هر چیزی باشد که بوترین و پیشروهای رمزارز دوست دارند.

آپدیت مرج یا ادغام موفق اولین گام در مسیر همه این تغییرات است. این ثابت می کند که گروه های غیرمتمرکز از مردم می توانند کارهای مخاطره آمیز، بحث برانگیز و مهم انجام دهند. وقت آن است که بفهمند آیا می توانند یا نه.